Rejman Genowefa, Glosa do uchwały SN z dnia 31 sierpnia 1994 r., I KZP 20/94

W postawionym Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia pytaniu można wyróżnić dwie kwestie. Pierwsza dotyczy podmiotowego zakresu wykonywania czynności wymienionych w art. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza, a druga wiąże się z oceną z punktu widzenia prawnego wypisania recepty przez osobę nie posiadającą kwalifikacji lekarskich.

Udzielając odpowiedzi na pierwsze zagadnienie, Sąd Najwyższy stwierdził, że rozpoznawanie, leczenie i zapobieganie chorobom, a także wydawanie orzeczeń lekarskich oznacza „wykonywanie zawodu lekarza", niezależnie od tego, czy działania te są podejmowane przez lekarza, czy też przez osobę nie posiadającą takich kwalifikacji.

W odpowiedzi tej znajdujemy jedno słuszne stwierdzenie, drugie zaś wymaga skomentowania. Rację ma Sąd Najwyższy wówczas, gdy stwierdza, że czynności wymienione w art. 1 ustawy o zawodzie lekarza nie są zastrzeżone z prawnego punktu widzenia tylko do działalności lekarskiej. Jednakże podjęcie tych czynności tylko wtedy...