Wysocki Dariusz, Glosa do uchwały SN z dnia 30 września 1998 r., I KZP 3/98

Pogląd wyrażony w przedmiotowej uchwale trudno zakwestionować. Jedyna natomiast jego wada polega na tym, że zupełnie niepotrzebnie, ze szkodą dla stosowania prawa, stał się inspiracją wadliwej praktyki. Nastąpiło to w wyniku nieuprawnionego przyjęcia, że będąca odpowiedzią na pytanie prawne teza rozstrzyga in casu problem, na gruncie którego zrodziło się główne zagadnienie.

Z odpowiedzi udzielonej przez Sąd Najwyższy, a dotyczącej samej wykładni prawa, wyprowadzony został wniosek, jakoby uchwała stwierdzała, że ten, kto na blankiecie czeku na tzw. własne zlecenie, pozwalającego podjąć pieniądze z rachunku bankowego, podrabia podpis właściciela rachunku, popełnia przestępstwo przewidziane w art. 310 § 1 kk (art. 227 § 1 kk z 1969 r.).

Liczne akty oskarżenia o tego typu czyny, kwalifikowane jako przestępstwa z art. 310 § 1 kk, wpływają do sądów okręgowych, które na dodatek sprawy te zmuszone są rozpoznawać w rozszerzonym składzie dwóch sędziów i trzech ławników (art. 28 § 3 kpk), jako...