Mik Beata, Glosa do uchwały SN z dnia 26 listopada 2003 r., I KZP 30/03

Niekwestionowaną zaletą glosowanego judykatu jest to, że zapadł w stosunkowo krótkim czasie po wejściu w życie zmian w unormowaniu art. 254 k.p.k. wprowadzonych ustawą z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych . Nie da się też nie docenić sposobu dokonanej w trybie art. 441 § 1 k.p.k. zasadniczej wykładni ustawy, polegającego na próbie egzemplifikacji funkcji spełnianych przez interpretowany przepis art. 254 § 2 k.p.k. Zasadnicze wątpliwości, jakie musi budzić nie tylko teza, ale i argumentacja zawarta w uzasadnieniu uchwały, będzie zatem można wyjaśnić w kręgu nauki i praktyki procesu karnego bez obaw o nadmierną liczbę wadliwych rozstrzygnięć z zastosowaniem art. 254 § 2 k.p.k. oraz bez potrzeby precyzowania wątków, wokół których dyskusja powinna się toczyć.

W głównym nurcie motywacyjnym glosowanej uchwały do pewnego...