Świda Zofia, Glosa do uchwały SN z dnia 26 listopada 2003 r., I KZP 30/03

Uchwała Sądu Najwyższego stanowiąca rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego w kwestii wymagającej zasadniczej wykładni przepisu art. 254 § 2 k.p.k. budzi zastrzeżenia. Orzeczenie SN stanowi przykład orzeczenia o charakterze „prawotwórstwa sądowego, w którym dokonano wykładni niezgodnej z treścią ustawy (contra legem) . Sąd Najwyższy rozstrzygnął bowiem zagadnienie prawne wymagające zasadniczej wykładni przepisu art. 254 § 2 k.p.k. dotyczącego kwestii zażalenia na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonego o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego, odwołując się do przepisu art. 252 § 1 k.p.k. regulującego odmienne zagadnienie zażalenia na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego.

Interpretacja Sądu Najwyższego uznająca za dopuszczalne stosowanie przepisu art. 252k.p.k. dotyczącego zażaleń na postanowienia w przedmiocie środka zapobiegawczego do zażaleń na postanowienia w przedmiocie wniosku o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego nie odpowiada założeniom modelowym...