Wąsek Andrzej, Glosa do uchwały SN z dnia 20 listopada 2000 r., I KZP 36/00

Zgodzić się należy zarówno z tezą glosowanej uchwały SN, jak też z końcowym wywodem jej uzasadnienia, iż „w przypadku rozboju obliczonego na zdobycie konkretnej rzeczy, której ofiara po prostu nie posiada, dokonanie przestępstwa rozboju jest niemożliwe ze względu na brak przedmiotu nadającego się do popełnienia czynu zabronionego" w ujęciu art. 13 § 2 kk.

Identyczne stanowisko zajmowało w tej kwestii orzecznictwo sądowe na gruncie art. 11 § 2 kk z 1969 r. i art. 13 § 2 kk z 1997 r.

W wyroku z dnia 22 lutego 1996 r. (II AKr 385/95 Wokanda 1996/11 str. 56-58) Sąd Apelacyjny w Katowicach uznał, że: „W przypadku rozboju mamy dwa przedmioty ochrony: osobę, przeciwko której skierowany jest gwałt (bądź działanie uznane za równorzędne), oraz mienie. Dokonanie rozboju nie jest możliwe, gdyż powodem tego jest brak jednego z przedmiotów ochrony objętych przepisem art. 210 kk. Należy uznać, że zachodzi tu też brak przedmiotu w rozumieniu art. 11 § 2 kk, bowiem przestępstwo rozboju jest przestępstwem...