Postulski Kazimierz, Glosa do postanowienia SN z dnia 8 października 2014 r., III KZ 62/14

Treść glosowanego postanowienia skłania do zastanowienia się nad dwiema kwestiami, dotyczącymi możliwości sądowej kontroli postanowienia o rozłożeniu i o odwołaniu rozłożenia grzywny na raty. Pierwsza z nich, natury nieco ogólniejszej, to pytanie, czy i ewentualnie w jakich formach taka merytoryczna i formalna kontrola może mieć miejsce. Natomiast druga kwestia związana jest już bezpośrednio z powołaną wyżej tezą, wykluczającą możliwość procedowania w przedmiocie wznowienia postępowania w przedmiocie rozłożenia grzywny na raty i odwołania tego rozłożenia z uwagi na normę art. 24 k.k.w.

Uzasadnienie postanowienia jest lakoniczne i nie daje odpowiedzi, dlaczego Sąd Najwyższy stanął na takim właśnie stanowisku. Wydaje się, że stanowi ono daleko idące uproszczenie i nie znajduje uzasadnienia przy głębszym wniknięciu w relacje pomiędzy art. 24 k.k.w. i przepisami kodeksu postępowania karnego dotyczącymi wznowienia postępowania.

Zacznijmy zatem od pierwszej kwestii, co wydaje się niezbędne...