Raglewski Janusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 29 stycznia 2009 r., I KZP 29/08

Zagadnienie, którego dotyczy glosowany judykat Sądu Najwyższego, jest ściśle związane z gwarancyjną funkcją regulacji prawnokarnych. Chodzi o wielokrotnie podejmowaną - zarówno w wypowiedziach piśmienniczych, jak i judykaturze - problematykę ustawowej określoności czynu zabronionego. Aprobując stanowisko interpretacyjne, zawarte w postanowieniu najwyższej polskiej instancji sądowej, z uwagi na istotność tematu, warto poświęcić mu kilka słów komentarza.

Z zasady nullum crimen sine lege - mającej umocowanie konstytucyjne (art. 42 ust. 1 Konstytucji RP) i przynależnej do współczesnych kanonów prawa karnego - wynikają trzy postulaty: 1) typizacji czynów zabronionych wyłącznie przez ustawę (nullum crimen sine lege scripta), 2) maksymalnej określoności tworzonych typów (nullum crimen sine lege certa) oraz 3) zakazu stosowania analogii i wykładni rozszerzającej na niekorzyść sprawcy (nullum crimen sine lege stricta) . Pierwszy z nich statuuje wymóg, by znamiona typu czynu zabronionego były...