Kmiecik Romuald, Glosa do postanowienia SN z dnia 27 października 2005 r., I KZP 30/05

Jeżeli przedstawienie zagadnienia prawnego przez sąd odwoławczy w sposób wadliwy pod względem językowym uzasadnia - w świetle art. 441 § 1 kpk - odmowę podjęcia uchwały, to w konkretnej sprawie Sąd Najwyższy mógł z pewnością uchylić się od rozstrzygnięcia przedstawionego zagadnienia, co też uczynił.

Nie podzielam jednak przekonania Sądu Najwyższego o tym, że treść przepisu art. 79 § 4 kpk jest „jasna i nie budzi wątpliwości". Wątpliwości dostrzegł Sąd Okręgowy, co prawda bardziej - jak się wydaje - intuicyjnie niż w sposób dyskursywny. Niewątpliwie kształt językowy zagadnienia prawnego sformułowanego przez ten Sąd nie jest doskonały. Jakże bowiem opinia biegłych może (cyt.) „wykluczać istnienie art. 31 § 1 lub § 2 kk już z mocy prawa" (!?). Ponadto art. 79 § 4 kpk nie tyle „stwierdza", ile raczej „stanowi" lub „normuje", a przepisy kk „istnieją" niezależnie od opinii biegłych. Opinia może co najwyżej wskazywać na „istnienie" lub „nieistnienie"okoliczności przewidzianych w tych...