Pawlonka Piotr, Glosa do postanowienia SN z dnia 25 marca 2010 r., IV KK 316/09

Wśród ustawowego zespołu znamion przestępstwa judykatura i orzecznictwo sądowe wyróżnia znamiona przedmiotu ochrony. Przedmiot ochrony przestępstwa to nic innego, jak pewne wartość społeczne, które ustawodawca uznaje za tak ważne, by chronić je przepisem prawa przewidującym odpowiedzialność karną za zawinione ich naruszenie lub narażenie na niebezpieczeństwo. Zagadnienie przedmiotu ochrony – poza dużym znaczeniem teoretycznym – ma także istotne znaczenie w ujęciu praktycznym, tj. przy stosowaniu prawa. Dla przykładu można wskazać, iż ustalenie podmiotu posiadającego status pokrzywdzonego w konkretnym postępowaniu wymaga odwołania się do przepisu prawa materialnego, które określa dobra prawnie chronione (przedmiot ochrony przestępstwa). Pokrzywdzonym jest bowiem wyłącznie ta osoba, której dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo.

W glosowanym postanowieniu Sąd Najwyższy zajął się problematyką przedmiotu ochrony przestępstwa fałszywych zeznań z art. 233