Wąsek Andrzej, Glosa do postanowienia SN z dnia 20 kwietnia 2001 r., V KKN 47/01

Jak wiadomo, popełnienie przestępstwa podobnego jest jedną z przesłanek przyjęcia recydywy szczególnej zwykłej (art. 64 § 1 kk) oraz wydania zarządzenia o wykonaniu kary warunkowo zawieszonej (art. 75 § 1 kk). Zgodnie z przepisem art. 115 § 3 kk: „Przestępstwami podobnymi są przestępstwa należące do tego samego rodzaju; przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia albo przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uważa się za przestępstwa podobne".

Już w tym miejscu pragnę stwierdzić, że uważam za trafną tezę glosowanego orzeczenia Sądu Najwyższego, że przestępstwa niealimentacji (art. 209 § 1 kk) i znęcania się (art. 207 § 1 kk) mogą, ale nie muszą być do siebie podobne. Będą do siebie podobne, jeżeli in concreto (a nie in abstracto) spełniać będą warunki podobieństwa przestępstw określone w art. 115 § 3 kk.

W układzie procesowym, w którym Sąd Najwyższy wydał glosowane postanowienie, uprzednie skazanie oskarżonego Jarosława G. dotyczyło przestępstwa z...