Wysocki Dariusz, Glosa do postanowienia SN z dnia 20 grudnia 2006 r., I KZP 32/06

Nie można podzielić stanowiska wyrażonego w tezie postanowienia SN ani uznać za słuszne argumentów przytoczonych na jego uzasadnienie. Przedstawiając powody takiej oceny, warto w tym wypadku odwrócić naturalny porządek i rozpocząć od przyjrzenia się wynikom metody teleologicznej i funkcjonalnej oraz związkom logicznym, a zakończyć wnioskami wykładni językowej.

Określona przepisami art. 569 k.p.k. właściwość sądu do wydania wyroku łącznego jest rodzajem właściwości wyłącznej, od której ustawa nie przewiduje odstępstwa. Przyjęcie, że chodzi tu o właściwość przemienną, ulegającą petryfikacji, zgodnie z regułami której ustawową kompetencję do wydania wyroku łącznego ma sąd określony przez ustawę w art. 569 k.p.k. lub inny sąd (art. 35 § 2 k.p.k.), otwiera drogę do wydania dwóch wyroków łącznych, na podstawie tych samych wyroków jednostkowych. Jeden wyrok łączny może wydać sąd rejonowy określony zgodnie z regułami art. 569 § 1k.p.k., drugi sąd okręgowy, którego wyrok jednostkowy dotyczy...