Kulesza Jan, Glosa do postanowienia SN z dnia 17 listopada 2005 r., II KK 218/05

Glosowane orzeczenie SN stanowi bez wątpienia niezwykle ważny głos w dyskusji nad konstrukcją pomocnictwa przez zaniechanie, która została ujęta w ramy normatywne dopiero w obowiązującym Kodeksie karnym. Co prawda i wcześniej SN wypowiadał się odnośnie do takiej formy pomocnictwa, jednak jako szczególnie doniosłe należy ocenić pojawiające się niekiedy orzeczenia, które już na gruncie nowego art. 18 § 3 kk potwierdzają wcześniej przyjętą linię orzecznictwa.

Przede wszystkim rację ma SN, podkreślając, iż pomocnictwa przez zaniechanie może dopuścić się jedynie osoba prawnie, szczególnie zobowiązana do niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego . Choć wynika to wprost z brzmienia art. 18 § 3 kk, to jednak należy pamiętać, iż w nauce pojawiały się niekiedy głosy dopuszczające pomocnictwo przez zaniechanie mimo braku takiego szczególnego obowiązku. L. Tyszkiewicz, chcąc uzasadnić dopuszczalność pomocnictwa przez zaniechanie, twierdził np., iż tzw. czujka, która uczestniczy w...