Sługiewicz Wiesław, Glosa do postanowienia SN z dnia 13 marca 2002 r., III CZP 12/02

Odpowiadając na postawione pytanie prawne Sąd Najwyższy zaprezentował w komentowanym postanowieniu pogląd prawny, który abstrahuje, i to zupełnie, od dotychczasowej praktyki orzeczniczej. Zakłada przede wszystkim, że wydane postanowienie - wraz z uzasadnieniem na posiedzeniu niejawnym - nie jest podpisane, choć de facto i de iure taki podpis pod tym orzeczeniem się znajduje, tyle że pomiędzy nimi umiejscowione zostało uzasadnienie. Już na wstępie zauważyć trzeba, że sam ten fakt powinien budzić co najmniej zasadnicze wątpliwości, zważywszy iż Sąd Najwyższy przyjął, że podpis dotyczy tylko i wyłącznie uzasadnienia, bez bliższej analizy, dlaczego ogranicza zasięg przestrzenny podpisu sędziego tylko do tej części dokumentu. Żaden przepis procedury cywilnej wprost nie wyraża takiego podejścia. Jedynie Sąd Najwyższy podkreślił, że ustawodawca zawsze rozróżnia postanowienie i jego uzasadnienie jako dwie odrębne czynności, także wtedy, gdy sporządzone zostały w formie jednego dokumentu....