Adamiak Barbara, Borkowski Janusz, Glosa do postanowienia NSA z dnia 19 lipca 1988 r., I SA 500/88

1. Teza pierwsza nie budzi żadnych wątpliwości. Teza druga jest wynikiem ukształtowania linii orzecznictwa NSA przez uchwałę SN. Dopuszczenie skargi do NSA na odmowę udzielenia prasie informacji lub niezachowanie prawnej formy odmowy, o czym stanowi art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawa prasowego (Dz. U. 1984 r. Nr 5 poz. 24; zm.: Dz. U. 1987 r. Nr 37 poz. 209 i Dz. U. 1988 r. Nr 41 poz. 324), stanowi wykroczenie poza zakres modelowy kontroli decyzji administracyjnych. To wyjątkowe rozwiązanie prawne - rozszerzone na brak odpowiedzi na krytykę prasową - dotyczy kontroli działań faktycznych podmiotów o zróżnicowanym charakterze prawnym. Ta konstrukcja prawna wywołała szereg wątpliwości. Wskazuje na nie postanowienie NSA z 1986 r., dwa postanowienia NSA z 1988 r. oraz uchwała SN o mocy zasady prawnej podjęta w odpowiedzi na pytanie prawne Prokuratora Generalnego PRL w 1987 r. Wprawdzie glosa dotyczy postanowienia NSA w Warszawie, ale pełny obraz problematyki prawnej...