Rylski Piotr, Doręczenie stwierdzenia wykonalności według konwencji brukselskiej a prawo dłużnika do obrony. Glosa do wyroku TS z dnia 16 lutego 2006 r., C-3/05

Konwencja brukselska w art. 36 ust. 1 stanowi, że "jeżeli zezwolono na wykonanie, dłużnik może wnieść środek zaskarżenia w ciągu miesiąca od doręczenia orzeczenia". Konwencja nie reguluje jednak formy i sposobu takiego doręczenia, pozostawiając to systemowi prawnemu państwa, którego sąd stwierdził wykonalność orzeczenia. Tym samym powstaje pytanie, czy państwa członkowskie Unii Europejskiej mają pod tym względem pełną swobodę, czy też konwencja nakłada na nie obowiązek zachowania pewnego minimalnego standardu w zakresie doręczenia orzeczenia w przedmiocie stwierdzenia wykonalności. W praktyce jednego z sądów państw członkowskich powstał problem, czy sam fakt wiedzy dłużnika o treści zapadłego orzeczenia, w przypadku gdy doręczenie było nieprawidłowe, jest wystarczający dla przyjęcia, że rozpoczął bieg termin do wniesienia środka zaskarżenia, o którym mowa w art. 36 ust. 1 konwencji. Na tak postawione pytanie Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako ETS lub Trybunał) odpowiedział w glosowanym orzeczeniu.