Rusiński Jakub, Dochodzenie przez wierzyciela w odrębnym procesie należności z tytułu wierzytelności, która mogła być zgłoszona w postępowaniu układowym, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, wymaga przeprowadzenia przez sąd oceny, czy treść układu wiąże powoda w odniesieniu do objętej pozwem wierzytelności. Glosa do uchwały SN z dnia 15 stycznia 1997 r., III CZP 123/96

Sama teza glosowanego orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1997 r. nie nasuwa zastrzeżeń. Dochodzenie bowiem przez wierzyciela w odrębnym procesie należności z tytułu wierzytelności, które mogły być zgłoszone w postępowaniu układowym, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, wymaga rzecz jasna uprzedniej oceny sądu, czy treść układu wiąże powoda w odniesieniu do objętej pozwem wierzytelności. Uwagi polemiczne wywołuje natomiast sformułowana przez Sąd Najwyższy w uzasadnieniu glosowanego orzeczenia ocena istoty i charakteru prawnego zatwierdzonego przez sąd układu z wynikającymi z tego konsekwencjami materialnymi i procesowymi w procesie o należności z tytułu wierzytelności, które mogły być zgłoszone w postępowaniu układowym.

Tak więc przeanalizowanie toku rozumowania Sądu Najwyższego wymaga uprzednio przedstawienia w ogólnym zarysie motywów, jakimi się kierował przy rozpoznawaniu zagadnienia prawnego.

W uzasadnieniu glosowanego orzeczenia Sąd Najwyższy...