Skowron Andrzej, Czyn ciągły na gruncie Kodeksu karnego skarbowego. Glosa do postanowienia SN z dnia 3 lutego 2015 r., V KK 411/14

Należące do licznego już grona orzeczeń poruszających niezwykle zawiłą materię przedawnienia przestępstw i wykroczeń karnoskarbowych glosowane postanowienie zasługuje na uwagę za sprawą problemu, który – choć niewątpliwie jasno rysował się w perspektywie orzeczniczej – przez Sąd Najwyższy został całkowicie pominięty. Tymczasem odpowiedź na pytanie, czy w sprawie będącej przedmiotem oceny najwyższej instancji sądowniczej przepis art. 6 § 2 Kodeksu karnego skarbowego z 10.09.1999 r. (Dz.U. z 2013 r., poz. 186 ze zm.) – dalej k.k.s. – powinien mieć zastosowanie, a jeżeli tak, to jaki wobec tego jest jurydyczny charakter wykroczenia z art. 57 § 1 k.k.s., ma podstawowe znaczenie z punktu widzenia oceny, czy zarzucone K.K. wykroczenia istotnie nie uległy przedawnieniu.

Odpowiedź na tak postawione pytanie nie jest jednak prosta. Wcześniej należy bowiem rozważyć wspomnianą kwestię, do jakiego typu czynu zabronionego – z punktu widzenia sposobu realizacji znamion strony przedmiotowej – należy...