Szlęzak Andrzej, Cywilne prawo - zobowiązania - poręczenie na czas oznaczony - wytoczenie powództwa o zaspokojenie zabezpieczonego roszczenia - umowny termin zawity. Glosa do uchwały SN z dnia 22 czerwca 2016 r., III CZP 19/16

1. W tezie glosowanej uchwały Sąd Najwyższy (SN) orzekł, że „Upływ oznaczonego w umowie czasu trwania poręczenia nie wyłącza obowiązku poręczyciela zaspokojenia roszczenia, którego wierzyciel dochodzi przed sądem, jeżeli powództwo zostało wytoczone przed upływem tego terminu” . W uzasadnieniu SN wyjaśnił bliżej, że dopuszczalne jest ograniczenie poręczenia terminem końcowym, oraz że termin taki ma charakter tzw. „umownego terminu zawitego” (prekluzyjnego), co oznacza, że z jego nadejściem poręczenie wygasa. Jeśli jednak poręczyciela pozwano przed upływem terminu, odpowiedzialność poręczyciela nie ustaje, bo wszczęcie powództwa spowodowało przerwanie biegu terminu prekluzyjnego; dopuszczalne jest więc stosowanie do „umownych terminów zawitych” normy art. 123 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego per analogiam.

Stan faktyczny pomijam, bo analizowane niżej zagadnienie wyczerpuje się w tym, co wynika z tezy uchwały. Natomiast sens gospodarczy i racje aksjologiczne rozstrzygnięcia są godne aprobaty....