Zalewski Wojciech, "Mały świadek koronny" - problemy z konstrukcją instytucji. Glosa do uchwały SN z dnia 29 października 2004 r., I KZP 24/04

Uchwała SN zasługuje na kilka uwag krytycznych.

Wskazana teza niczego nie wyjaśnia - składa się z dwóch członów wzajemnie przeciwstawnych treściowo i niemożliwych do pogodzenia. Poniżej postaram się uzasadnić swój pogląd.

Zacząć należy od przedstawienia okoliczności, które stały się podstawą wydania uchwały.

Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, na podstawie art. 60 § 1 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym, przedstawił wniosek o rozstrzygnięcie przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego rozbieżności w wykładni art. 60 § 3 k.k. następującej treści: "Jak należy rozumieć, użyte w art. 60 § 3 k.k., sformułowanie: «jeżeli ujawni on wobec organu powołanego do ścigania przestępstw informacje dotyczące osób uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotne okoliczności dotyczące jego popełnienia». W szczególności, czy przez «ujawnienie » rozumieć należy: