Łętowska Ewa, Pawłowski Krzysztof, Życie jest snem

Pedro Calderón de la Barca w swojej sztuce Życie jest snem porównuje życie do snu, a świat do wielkiego teatru. Znaleźli się tacy, co dali sztuce szansę i przerobili ją na życie. Sztuka (a więc i opera) wzoruje się na życiu, choć czasem z umiarkowaną wiernością oryginałowi. Bywa jednak, że życie czerpie motywy z opery. Na przykład taki Ludwig II Wittelsbach. Panował miłościwie w Bawarii nie tak dawno temu, bo w połowie XIX w. i jest postacią malowniczą, a dla opery – wielce zasłużoną. Bez jego entuzjazmu dla twórczości Ryszarda Wagnera, kompozytor nie skończyłby zapewne Pierścienia Nibelungów. Król zbudował specjalny teatr, gdzie mu grano (jako jedynemu słuchaczowi) uwielbianego Wagnera. Wspierał też samego Wagnera, wykupując jego przeterminowane weksle. Dbał nawet o ego artysty, obsypując go słowami pełnymi zachwytu i uwielbienia, niezbędnymi dla weny twórczej. Czuwał nad tym, aby codzienność nie przygniotła artysty do ziemi, chronił go i jego bliskich.

Króla z bajki (bo takim...