Pyć Dorota, Zrównoważony rozwój w morskim planowaniu przestrzennym

Istnieje silna więź normatywna łącząca morskie planowanie przestrzenne ze zrównoważonym rozwojem. Jej praktyczny wymiar przejawia się w dążeniu do realizacji pożądanego przez społeczność międzynarodową paradygmatu równoważenia rozwoju w trosce o morski ład przestrzenny. Morskie planowanie przestrzenne jest integralną częścią zrównoważonego zarządzania Oceanem Światowym. Umiejętne korzystanie z instrumentów morskiego planowania przestrzennego wpływa na osiąganie celów zrównoważonego rozwoju. Jednym z takich instrumentów jest plan zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich. Opracowanie i wdrożenie oraz monitoring i ewaluacja, a także zmiany wprowadzane do planu wynikają z procesu morskiego planowania przestrzennego. Morskie plany zagospodarowania przestrzennego to instrumenty zrównoważonego zarządzania morzami i oceanami. Obowiązek opracowania i wdrożenia planów zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich wynika z prawa Unii Europejskiej. Unijne ramy planowania przestrzennego obszarów morskich promują: zrównoważony wzrost w gospodarce morskiej; zrównoważony rozwój obszarów morskich; zrównoważone wykorzystanie zasobów morza. Niniejszy artykuł ma na celu wykazanie, że rozwiązania planistyczne przyjęte w polskim planie zagospodarowania przestrzennego obszarów morskich pozostają w ścisłym normatywnym związku ze zrównoważonym rozwojem i mogą się przyczyniać do osiągania jego celów.