Kurosz Krzysztof, Znaczenie konwencji WIPO z 1967 r. dla zakresu stosowania środków pomocniczych w sprawach własności intelektualnej

Środki pomocnicze przewidziane w dyrektywie 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 29.04.2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej dotyczą praw własności intelektualnej. Dyrektywa 2004/48/WE nie daje, sama w sobie, jednoznacznych podstaw do ustalenia zakresu prawa własności intelektualnej i zakresu stosowania środków pomocniczych. Państwa członkowskie mogą rozszerzyć zakres ich zastosowania w porównaniu do minimum unijnego. Dla analizy tego zagadnienia pomocnicze znaczenie ma odwoływanie się w uzasadnieniu ustawy wprowadzającej postępowanie odrębne w sprawach własności intelektualnej do szerokiego ujęcia własności intelektualnej zawartego w konwencji WIPO z 1967 r. Ustawodawca wyodrębnia określony rodzaj postępowania o jak najszerszym zakresie, którego odrębności polegają głównie na możliwości stosowania środków pomocniczych. Czyni to właśnie po to, by ułatwić ochronę szeroko zakreślonej własności intelektualnej (szerzej niż wynika to z dyrektywy 2004/48/WE), w tym za pomocą środków pomocniczych. Niniejszy artykuł jest drugim z cyklu publikacji dotyczących zakresu stosowania środków pomocniczych w sprawach własności intelektualnej w prawie polskim . Pierwszy dotyczył kontekstu unijnego regulacji zawartej w procedurze cywilnej, końcowa część cyklu będzie zaś analizowała regulację zawartą w Kodeksie postępowania cywilnego w odniesieniu do każdego ze środków pomocniczych, stanowisko orzecznictwa i kontekst systemowy środków służących zniwelowaniu nierównowagi informacyjnej. Dopiero łączne ich uwzględnienie i łączne zastosowanie wykładni literalnej, systemowej i funkcjonalnej pozwoli na sformułowanie ostatecznych wniosków.