Puchała Joanna, Zawisłość spraw wszczętych przed sądami różnych państw członkowskich w świetle rozporządzenia nr 1215/2012

Główną funkcją zawisłości sporu jest zapobieganie równoległemu prowadzeniu tożsamych postępowań przez sądy różnych państw członkowskich UE. Pozwala ona zminimalizować wysokość kosztów postępowań ponoszonych zarówno przez strony, jak i przez sądy oraz umożliwia uniknięcie wydawania wielu orzeczeń w tej samej sprawie. Ponadto, zastosowanie regulacji dotyczących zawisłości sporu wywołuje doniosłe skutki w kontekście stwierdzenia jurysdykcji sądu określonego państwa członkowskiego. Stosowanie przepisów regulujących zawisłość sporu pośrednio wpływa na wskazanie prawa procesowego, norm kolizyjnych oraz prawa materialnego, które znajdą zastosowanie w prowadzonym postępowaniu. Wykładnia oraz stosowanie przepisów o zawisłości sporu wymaga odejścia od definicji pojęć prawnych utrwalonych w krajowych porządkach prawnych na rzecz tworzenia jednolitych zakresów pojęć obowiązujących w ramach Unii Europejskiej. Ponieważ stosowanie regulacji dotyczących zawisłości sporu znacząco wpływa na całe postępowanie, istotne jest właściwe dokonanie wykładni regulujących ją przepisów.