Gomułowicz Andrzej, Zasady opodatkowania dochodów marynarzy wykonujących pracę najemną na pokładzie statku morskiego eksploatowanego w transporcie międzynarodowym. Rozważania na temat wyroku NSA z 25.01.2018 r., II FSK 1/16

Problem prawny dotyczy zasad opodatkowania dochodów marynarzy, którzy wykonują pracę najemną na pokładzie statku morskiego, eksploatowanego w transporcie międzynarodowym. Istotne jest to, co oznacza sformułowanie „statek morski eksploatowany w transporcie międzynarodowym”, a także jakie kryteria należy zastosować, by uznać konkretny podmiot za „podmiot eksploatujący”. Zgodnie z art. II lit. j Konwencji o pracy na morzu , pojęcie armatora oznacza właściciela lub inną organizację lub osobę, taką jak menedżer, agent lub osoba wynajmująca statek, która przejęła od właściciela odpowiedzialność za funkcjonowanie statku i która, przyjmując taką odpowiedzialność, zgodziła się przejąć obowiązki nałożone na armatorów zgodnie z niniejszą Konwencją, bez względu na to, czy jakakolwiek inna organizacja lub osoba wypełnia pewne obowiązki w imieniu armatora. Z uwagi na to decydującym elementem uznania konkretnego podmiotu za podmiot eksploatujący jest rzeczywiste, a nie tylko przejawiające się w sferze własności, władztwo nad statkiem. Czynność eksploatowania statku nie zawsze wiąże się z wykonywaniem uprawnień właścicielskich. Dlatego podmiot eksploatujący statek nie musi być armatorem. Może działać w imieniu i na rzecz armatora statku. Dla ustalenia siedziby podmiotu, który eksploatuje statek w transporcie międzynarodowym, znaczenie ma miejsce faktycznego zarządu nad statkiem.