Falkiewicz Ariel, Zasada pierwszeństwa we współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych - uwagi do wyroku w sprawie Melloni

W doktrynie polskiej i zagranicznej już kilka lat temu podnoszono, że zróżnicowanie unormowań w zakresie dopuszczalności postępowań in absentia będzie problematyczną kwestią dla funkcjonowania europejskiego nakazu aresztowania (dalej jako ENA) i zasady wzajemnego uznawania . Ustawodawca unijny dostrzegł ten problem i dokonał nowelizacji decyzji ramowej Rady 2002/584/WSiSW z 13.06.2002 r. w sprawie ENA i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi UE m.in. poprzez ustanowienie nowej przesłanki odmowy wykonania ENA . Trudności związane z postępowaniami pod nieobecność, w kontekście ENA, doprowadziły do wydania wyroku w sprawie Melloni, który może budzić kontrowersje jednak z zupełnie innego powodu. Trybunał Sprawiedliwości po raz pierwszy wypowiedział się bowiem w przedmiocie relacji decyzji ramowej i konstytucji jednego z państw członkowskich. Mimo że nie ma już podstawy traktatowej do ustanawiania unijnych aktów prawnych w tej formie, to decyzje ramowe przyjęte przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony (dalej jako TL) mogą wywoływać skutki prawne jeszcze przez długi czas. Dlatego niedawno wydany wyrok w sprawie Melloni zasługuje na szczegółową analizę.