Chałubińska-Jentkiewicz Katarzyna, Zasada „must carry” - instrument ochrony interesu publicznego

Rewolucja technologiczna związana z cyfryzacją zmienia nie tylko sposób myślenia o mediach, ich organizacji i technicznych warunkach funkcjonowania, ale także silnie wpływa na rozwój nowych postaw i zachowań społecznych. Ponieważ proces cyfryzacji dotyka domeny działania, postaw i zachowań zarówno społecznych, jak i jednostkowych, zmienia się spojrzenie na rolę państwa. Cyfryzacja (digitalizacja), która oprócz przesłanek postępu technicznego jest uzasadniana często wymogami interesu publicznego, sama w tej sytuacji wymaga obserwacji z punktu widzenia jego celów. W konsekwencji stosowane dotychczas instrumenty ochrony interesu publicznego wymagają przeglądu i aktualizacji. Jednym z takich instrumentów jest zasada „must carry". W przypadku zasady „must carry" mamy do czynienia – z jednej strony z nakazem, który odnosi się do pewnego zachowania rynkowego operatora sieci, a ograniczenia z niej wynikające znajdują uzasadnienie w celu, jakim jest realizacja interesu publicznego. Z drugiej zaś – zasada ta stoi w sprzeczności do interesów nadawców nieobjętych przymusem „must carry" poprzez stworzenie im nierównego dostępu do użytkownika końcowego, czyli odbiorcy (abonenta). To klasyczne podejście do zasady „must carry" będzie musiało ulec zmianom w takim kierunku, w jakim zmienia się rynek mediów, oraz w taki sposób, w jaki kształtują się potrzeby nowoczesnego społeczeństwa informacyjnego.