Bitner Michał, Kulesza Michał, Zasada legalizmu a zdolność kontraktowa jednostek samorządu terytorialnego

Artykuł analizuje możliwości zawierania przez jednostki samorządu terytorialnego umów w świetle konstytucyjnej zasady legalizmu. Prawna determinacja działań administracji jest jednym z kluczowych zagadnień nauki prawa administracyjnego. Formułowane współcześnie poglądy sięgają korzeniami do jednej z trzech doktryn usług publicznych: klasycznej niemieckiej doktryny prawa administracyjnego, francuskiej "szkoły usług publicznych" oraz koncepcji administracji świadczącej Ernsta Forsthoffa. Współczesna interpretacja zasady legalizmu z punktu widzenia pojęcia kompetencji prowadzi do wniosku o zróżnicowaniu stopnia prawnej determinacji działań administracji. Materialno-prawną podstawę umów zawieranych przez jednostkę samorządu terytorialnego stanowią przepisy określające zakres jej działania. Inaczej niż odnośnie do czynności władczych, z zasady zastrzeżenia ustawowego nie wynika konieczność istnienia szczególnej podstawy prawnej w postaci przepisu wyraźnie dopuszczającego możliwość zawierania umów określonego typu. Przepisy tego typu są formułowane w celu modyfikacji lub ograniczenia zdolności jednostek samorządu terytorialnego do zawierania umów danego rodzaju lub w określonym zakresie, niekiedy zaś służą jedynie potwierdzeniu możliwości zawierania umów w danej dziedzinie.