Kozik Patrycja, Zakres swobody regulacyjnej państw członkowskich przy wdrażaniu ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych do prawa krajowego

Rozporządzenie ogólne o ochronie danych osobowych zacznie być stosowane 25.05.2018 r. w państwach członkowskich UE . Akt ten przewiduje wiele rozwiązań mających na celu zapewnienie równorzędnego stopnia ochrony praw i wolności osób fizycznych w związku z przetwarzaniem ich danych oraz usunięcie przeszkód w przepływie danych osobowych w Unii Europejskiej. Jak można sądzić, ta kompleksowa regulacja, poprzez ukształtowanie nowych ram ochrony danych osobowych, zrewolucjonizuje obowiązki i zadania administratorów danych, stwarzając przy tym system współpracy organów nadzorujących ich realizację. Rewolucyjna jest już sama zmiana metody integracji tego obszaru prawa, przejawiająca się w zastąpieniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 95/46/WE z 24.10.1995 r. rozporządzeniem ogólnym . Różne reżimy prawne państw członkowskich, powstałe wobec implementacji dyrektywy 95/46/WE, mają zostać zastąpione prawem ochrony danych osobowych, wspólnym dla całego terytorium Unii. Niemniej jednak, choć wskazana zmiana będzie się wiązać z obowiązkiem bezpośredniego stosowania rozporządzenia ogólnego oraz bezpośrednią skutecznością norm prawnych w nim zawartych, prawodawca unijny przewidział w nim wiele kwestii, które mogą, a niekiedy muszą zostać doprecyzowane przez przepisy prawa krajowego, łagodząc w ten sposób rygoryzm wynikający z wyboru tego instrumentu dla reformy prawa ochrony danych osobowych w Unii. Wyznaczenie granic swobody regulacyjnej państw członkowskich, przy uwzględnieniu założeń wynikających z wybranej metody integracji, może w praktyce rodzić wiele trudności . W niniejszym artykule omówiono najistotniejsze kwestie w tym zakresie.