Pawelec Kazimierz Jan, Z problematyki karania sprawców przestępstw drogowych

W postanowieniu z 22.09.2016 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że skoro znamieniem przestępstwa określonego w art. 177 § 2 k.k. jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, dopuszczalne jest akcentowanie, jako okoliczności wpływających na zaostrzenie kary, iż następstwem wypadku była śmierć dwóch osób.

Przytoczone postanowienie, które zasługuje na pełną aprobatę, porusza niezwykle istotną kwestię związaną z karaniem sprawców wypadków drogowych – przestępstw nieumyślnych, których skutek wielokrotnie jest zupełnie przypadkowy, niezależny od woli i świadomości sprawców. Jednak jeśli ów skutek ściśle łączy się z umyślnością naruszenia przez sprawcę zasad bezpieczeństwa obowiązujących w ruchu lądowym, nie może pozostać obojętnym na ocenę kryminalną czynu, w tym także jego społeczną szkodliwość . Judykatura Sądu Najwyższego konsekwentnie stoi na stanowisku stosowania zasady indywidualizacji kary. We wciąż aktualnym, chociaż liczącym przeszło 50 lat wyroku z 6.11.1971 r. Sąd...