Chmielewski Jan, Wykładnia autentyczna w praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych

Integralnym elementem stosowania prawa jest jego wykładnia, bez której urzeczywistnianie norm o charakterze generalno-abstrakcyjnym byłoby nie tylko niezwykle trudne, ale w istocie niemożliwe. Stąd też wykładnia prawa – pojmowana jako czynności oraz rozumowania zmierzające do rekonstrukcji normy prawnej z określonych faktów normotwórczych – stanowi węzłowe zagadnienie praktyki oraz teorii prawa. Z jednej strony, o czym była mowa przed chwilą, wykładnia prawa czyni możliwą (prawidłową) realizację norm prawa materialnego, z drugiej natomiast strony jest ona przedmiotem pogłębionej refleksji prawoznawstwa, w szczególności zaś – ogólnej teorii prawa .

Jednocześnie – zwłaszcza na płaszczyźnie teoretycznej (ale nie tylko) – rysują się rozmaite podejścia do koncepcji wykładni, sposoby jej rozumienia, podziały czy typologie. Innymi słowy, wykładnia prawa jest tym zagadnieniem, które ma „notoryjnie sporny charakter” i wokół którego toczy się dyskusja przedstawicieli rożnych dyscyplin, gałęzi...