Waltoś Stanisław, W dziesięciolecie obowiązywania kodeksu postępowania karnego

Pierwszym istotnym rezultatem prac zespołu w Komisji ds. reformy prawa karnego, przygotowującego nowy kodeks postępowania karnego, była tzw. duża nowelizacja k.p.k. z 1969 r. Poprzedzała ona uchwalenie nowego kodeksu, a jednocześnie zapowiadała jego odmienną od dotychczasowej, demokratyczną aksjologię. Wprowadzono wówczas cztery podstawowe elementy przyszłej kodyfikacji: prokurator stracił prawo stosowania tymczasowego aresztowania i zmieniono istotnie podstawy stosowania tego środka, warunkowe umorzenie poddane zostało kontroli sądowej, pojawiła się apelacja w miejsce rewizji, a kasacja zastąpiła rewizję nadzwyczajną. Doszło zatem jakby do antecedencji zbliżającej się nowej kodyfikacji.

Równolegle z pracami Komisji ds. reformy rozpoczęła działalność powołana w 1993 r. Komisja Konstytucyjna. Niestety, pracom obu komisji nie zapewniono należytej koordynacji. Jej brak musiał doprowadzić do dysharmonii obu aktów normatywnych w kilku istotnych punktach.