Kerlin Jakub, Krauze Mateusz, Uznanie podmiotu za zagrożony upadłością oraz stwierdzenie braku alternatywnych środków prywatnych lub nadzorczych w praktyce Jednolitej Rady ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji oraz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (studium przypadków)

1. Uwagi wstępne . Zanim przepisy dyrektywy 2014/59/UE (dyrektywa BRR) weszły w życie, można było zaobserwować różne podejścia do przymusowej restrukturyzacji banków w Unii Europejskiej. Narodowe preferencje oraz odzwierciedlające je działania organów krajowych były odmienne . Do czasu wprowadzenia zharmonizowanych rozwiązań na poziomie UE na szczeblach krajowych pojawiały się problemy co do oceny nie tylko skuteczności, ale w ogóle legalności przymusowych restrukturyzacji banków wprowadzanych ad hoc – w odpowiedzi na sytuację kryzysową . Dopiero pełna implementacja dyrektywy BRR i wejście w życie rozporządzenia (UE) 806/2014 (rozporządzenie SRM) miały położyć kres zróżnicowanym podejściom oraz zapewnić pewność i harmonizację prawa restrukturyzacji banków wśród państw członkowskich UE, w tym w szczególności przesłanek wszczęcia takiego postępowania.

Wszczęcie i przeprowadzenie postępowania przymusowej restrukturyzacji leży w gestii organu przymusowej restrukturyzacji (organu resolu...