Synowiec Michał, Uwagi dogmatycznoprawne na tle powiązania instrumentów płatniczych z rachunkami płatniczymi

Zagadnienia związane z wydawaniem instrumentów płatniczych oraz prowadzeniem rachunków płatniczych, w szczególności bankowych, niejednokrotnie stanowiły obszar intensywnej wymiany poglądów na łamach literatury . Dotychczasowe rozważania nie skupiały się jednak na problemie relacji zachodzących pomiędzy tymi usługami. Zamiast tego część przedstawicieli doktryny – w ślad za praktyką rynkową wykształconą wśród grona dostawców – zdaje się domyślnie przyjmować, że pomiędzy wspomnianymi usługami istnieje funkcjonalny związek, mający wynikać z ich prawnego oraz pragmatycznego powiązania . Obecnie podejście takie, mając na uwadze całokształt obowiązujących ram prawnych regulujących zasady świadczenia usług płatniczych, uznać należy za wysoce dyskusyjne. Celem niniejszego artykułu jest tym samym rozstrzygnięcie, czy conditio sine qua non dla istnienia i funkcjonowania każdego instrumentu płatniczego jest jego sprzężenie z rachunkiem płatniczym, na którym gromadzone są środki pieniężne. Prowadzona analiza zmierza w konsekwencji do ustalenia, po pierwsze, na ile usługa wydawania instrumentów płatniczych ma charakter samodzielny, po drugie, czy rachunek płatniczy stanowi jedyną dopuszczalną prawnie metodę ewidencjonowania środków wykorzystywanych dla potrzeb realizacji transakcji zlecanych w oparciu o instrument płatniczy. Przesądzenie wspomnianych kwestii bynajmniej nie stanowi tylko problemu teoretycznego, ale niesie ze sobą szereg konsekwencji praktycznych. Przekładają się one bowiem wprost na obowiązki wydawców instrumentów płatniczych na płaszczyźnie zarówno publicznoprawnej , jak i prywatnoprawnej .