Asłanowicz Marcin, Utrata przez arbitra legitymacji do dalszego wykonywania swojej funkcji

Powszechnie obowiązujące przepisy prawa (por. art. 1170 § 1–2 kodeksu postępowania cywilnego ) nie pozwalają powołać na arbitra jedynie osoby prawnej, osoby niemającej pełnej zdolności do czynności prawnych oraz sędziego państwowego (z wyjątkiem sędziów w stanie spoczynku). Także regulaminy większości stałych sądów arbitrażowych nie wprowadzają dodatkowych wymogów wobec kandydatów dla powołania ich na arbitrów . Prawdopodobieństwo utraty przez arbitra legitymacji formalnej do wykonywania swojej funkcji w trakcie postępowania arbitrażowego jest więc bardzo niskie – ograniczenie zdolności do czynności prawnych arbitra należy bowiem do zdarzeń zupełnie wyjątkowych , zaś powołanie aktywnie działającego arbitra na sędziego państwowego zdarza się bardzo rzadko . Znacznie bardziej restrykcyjne wymogi wobec arbitrów mogą wynikać z umowy stron lub z konieczności przestrzegania zasad dotyczących konfliktów interesów. O ile w dacie powołania na arbitra wskazane wymogi pozostają spełnione (w przeciwnym razie nie doszłoby do skutecznego powołania lub wyznaczenia arbitra), o tyle sytuacja ta w toku postępowania arbitrażowego może ulec zmianie. Celem niniejszej publikacji jest przede wszystkim analiza konsekwencji utraty przez arbitra legitymacji do dalszego wykonywania swojej funkcji w wyniku utraty wymaganych od niego przez strony kwalifikacji lub w wyniku powstałego konfliktu interesów, w tym także zbadanie podstaw roszczeń stron wobec arbitra oraz sądu polubownego z tego tytułu.