Szlachetko Jakub H., Ustrój i zakres działania samorządu terytorialnego w Królestwie Danii

Studia nad duńskim modelem samorządu terytorialnego skłaniają do wielu ciekawych wniosków. Nie wdając się w szczegółowe rozważania, zaznaczyć należy kilka kwestii kluczowych. Proces reformowania samorządu terytorialnego – ze wszech miar trudny – został przygotowany rzetelnie i przeprowadzony sprawnie. Silna pozycja samorządu terytorialnego, a w szczególności samorządu gminnego, wynika nie tylko z ogólnej normy konstytucyjnej, ale – co cenniejsze – z tradycji instytucjonalnej i kultury politycznoprawnej. Samorząd gminny ma stabilną (i dużą) bazę socjoekonomiczną oraz relatywnie silne władztwo podatkowe. Schemat organizacyjny samorządu gminnego jest wypadkową dwóch ścierających się (i często przeciwstawnych) tendencji: do budowania silnej demokracji (aksjologia) oraz zapewnienia sprawności działania (prakseologia). Jakkolwiek analizowany model nie jest idealny – nie ustrzegł się błędów, stanowi źródło inspiracji i pomysłów wartych rozważenia, a być może także wdrożenia. Z tych też względów w opracowaniu przedstawiono syntetyczną charakterystykę jego ustroju oraz zakresu działania.