Lewandowicz Maria, Ustawa o grach hazardowych w świetle norm unijnych

Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w sektorze usług e-gaming i oferujący swoje usługi transgranicznie na terytorium Unii Europejskiej byli niejednokrotnie zmuszeni do powoływania się na wolności gwarantowane im w ramach Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej jako TFUE) jako podstawy uchylenia przeszkód w przepływie usług na rynku wewnętrznym. Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) obnażyło niespójność krajowych ustawodawstw hazardowych z zaciągniętymi przez państwa członkowskie UE zobowiązaniami ponadnarodowymi. Istnienie pewnego stanu niepewności ustawodawczej na rynku gier i zakładów wzajemnych było decydującym elementem w podjęciu przez ustawodawców krajowych wysiłku wprowadzenia zmian ustawodawczych regulujących sektor tych usług. Także wejście w życie ustawy z 19.11.2009 r. o grach hazardowych miało być dla polskiego sektora usług hazardowych punktem zwrotnym. Analiza niektórych przepisów ustawy skłania jednak ku konstatacji, że polskiemu ustawodawcy nie udało się w pełni zaczerpnąć z doświadczeń płynących z wyroków TS.