Jaciubek Wojciech, Umowa prorogacyjna jako czynność sui generis

Umowa prorogacyjna , mocą której podmioty stosunków cywilnoprawnych poddają pod rozstrzygnięcie określonego sądu oznaczone spory lub spory mogące wyniknąć z oznaczonego stosunku prawnego w przyszłości, ma już ugruntowane miejsce w polskim porządku prawnym. Jej obecna regulacja zawarta jest w art. 46 kodeksu postępowania cywilnego , który był wzorowany na art. 52 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 29.11.1930 r. – Kodeks postępowania cywilnego . Ten z kolei oparty był na niemieckim i austriackim modelu prorogacji sądu, mającym swój wyraz w szczególności w § 104 austriackiej ustawy z 1.08.1895 r. o wykonywaniu sądownictwa i właściwości sądów zwyczajnych w sprawach cywilnych – Normy jurysdykcyjnej .

Wraz z upowszechnieniem się umowy prorogacyjnej na gruncie porządków prawnych państw europejskich XIX i XX w., jak również rozwojem nauki ogólnie pojętego prawa cywilnego, szczególne zainteresowanie zdobyła sobie kwestia charakteru prawnego przedmiotowej umowy. Przez dziesiątki lat...