Garlicki Leszek, Umiędzynarodowienie Konstytucji

1. Kontekst: globalizacja (regionalizacja) a zasada suwerenności państw. Zjawisko umiędzynarodawiania konstytucji krajowych stanowi jeden z elementów charakteryzujących rozwój konstytucjonalizmu początków obecnego stulecia. Nie stało się ono jeszcze przedmiotem precyzyjnych definicji czy – tym bardziej – wyraźnych norm prawa pozytywnego. W najogólniejszym ujęciu odnosi się do procesu (trendu) wzajemnego oddziaływania narodowych regulacji konstytucyjnych oraz unormowań prawa międzynarodowego. Prowadzi to, w aspekcie materialnym, do zbliżenia treści norm zawieranych w obu tych porządkach prawnych. W aspekcie instytucjonalno-proceduralnym przynosi zaś rozszerzenie właściwości zarówno sądów krajowych, jak i międzynarodowch, bo oba porządki prawne dostarczają materiału do kreowania norm stanowiących podstawę rozstrzygnięć tych sądów. W efekcie krajowe konstytucje ulegają swego rodzaju nasyceniu elementami prawa międzynarodowego, a prawo międzynarodowe poddaje się różnym formom...