Błaszczyk Cezary, Tomasz Pietrzykowski, Prawo ochrony zwierząt. Pojęcia – zasady – dylematy, Warszawa 2022, Wolters Kluwer, s. 356

Ponad trzy lata temu Olga Tokarczuk w słynnej mowie noblowskiej zwróciła uwagę na potrzebę czułości: uosabiania i współodczuwania, a zatem także wykraczania poza własny interes – niezależnie od tego, czy jest on jednostkowy, klasowy, narodowy czy nawet gatunkowy . Wizja ta koresponduje z szeroko pojętą filozofią posthumanizmu oraz teorią krytyczną, a więc z kierunkami, które mają utrwalone miejsce w naukach społecznych. Na głębszym poziomie oddaje zaś pryncypia tradycji emancypacyjnej i humanitaryzmu, które mają prawie dwustuletnią tradycję (już pod koniec XIX w. Henry S. Salt pisał o „empatycznym i troskliwym obserwatorze” , dostrzegającym cierpienie ludzi i pozostałych zwierząt ). Konsekwencją zaistnienia wymienionych nurtów był rozwój prawa ochrony zwierząt, a także podjęcie abstrakcyjnych rozważań nad sprawiedliwością międzygatunkową na gruncie jurysprudencji.

Tymczasem rodzime wydziały prawa, z pewnymi wyjątkami, wciąż jeszcze pozostają na kwestię zwierzęcą obojętne, ignorując...