Żelechowski Łukasz, Terytorialny zasięg sądowego zakazu naruszania prawa do wspólnotowego znaku towarowego, cz. II

Artykuły
Opublikowano: EPS 2012/4/28-34
Autor:
Rodzaj: artykuł

Terytorialny zasięg sądowego zakazu naruszania prawa do wspólnotowego znaku towarowego, cz. II

W omówionym w pierwszej części niniejszego artykułu wyroku w sprawie DHL Express France v. Chronopost SA , TS dopuścił odstępstwo od ogólnounijnego zasięgu zakazu naruszeń prawa do wspólnotowego znaku towarowego, m.in. wówczas gdy pozwany przedstawi dowód braku negatywnego wpływu lub braku możliwości powstania negatywnego wpływu na funkcje znaku towarowego. Jak przyjęto we wcześniejszych rozważaniach, w świetle analizy treści wyroku uprawniony jest wniosek, że powyższe kryterium ma walor ogólny, dotyczący ogółu stanów naruszeń uregulowanych w art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z 26.02.2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego . Można również przypuszczać, że podmioty pozwane o naruszenie praw do wspólnotowego znaku towarowego będą się często powoływać na powyższe kryterium, dążąc do geograficznego zawężenia sądowego zakazu naruszeń. Problem może jednak stanowić zastosowanie tego ogólnie sformułowanego przez TS kryterium w odniesieniu do oceny poszczególnych stanów naruszeń; sam wyrok w sprawie DHL nie dostarcza konkretnych wskazówek w tej mierze. Jakkolwiek trudno formułować wyczerpujący katalog okoliczności, które potencjalnie mogłyby powodować zróżnicowanie ocen dotyczących zakłócenia funkcji wspólnotowego znaku towarowego (dalej jako WZT) w odniesieniu do poszczególnych części obszaru Unii Europejskiej, to można się pokusić o wskazanie takich okoliczności, które prawdopodobnie byłyby szczególnie często podnoszone w postępowaniach o naruszenie prawa do wspólnotowego znaku towarowego. Można do nich zaliczyć: zróżnicowaną terytorialnie skalę występowania czynników wpływających na powstanie niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd (art. 9 ust. 1 lit. b rozporządzenia nr 207/2009/WE), ograniczoną terytorialnie renomę WZT (w przypadku rozszerzonej ochrony znaku renomowanego na podstawie art. 9 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 207/2009/WE), ograniczony zakres używania WZT przez powoda oraz używania własnego oznaczenia przez pozwanego. W prezentowanej tu, drugiej części artykułu wymienione okoliczności zostaną poddane analizie mającej na celu rozstrzygnięcie, czy rzeczywiście i, ewentualnie, w jakim zakresie mogłyby one wpływać na zróżnicowanie oceny w kwestii negatywnego wpływu lub możliwości powstania negatywnego wpływu na funkcje znaku towarowego w aspekcie terytorialnym.

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX