Nowacki Artur, Teoretyczne modele regulacji prawa grup spółek – dwa modele z wiążącym poleceniem

Przedmiotem artykułu są dwa spośród dostępnych ustawodawcy teoretycznych modeli regulacji prawa grup spółek, w których – jako cecha je upodabniająca – występuje wiążące polecenie. We wcześniejszym artykule opisane zostały dwa modele bez wiążącego polecenia: model pierwszy – wyłącznie tzw. protecting law oraz model drugi – równoważenie interesów w grupie na podstawie wspólnej strategii grupy. W modelu pierwszym regulacja prawa grup spółek nie jest obliczona na ułatwienie funkcjonowania grup spółek, lecz wyłącznie na ochronę wspólników mniejszościowych czy wierzycieli. Oznacza to, że nie wprowadza ona ani wiążących poleceń wydawanych przez spółkę dominującą spółce zależnej, ani nie przesądza dopuszczalności jako takiej i szczegółowych zasad szerszego patrzenia na interes spółki przy prowadzeniu jej spraw. To ostatnie jest cechą modelu drugiego, podczas gdy to pierwsze cechą modeli trzeciego i czwartego.