Sekita Jarosław, Spory wokół terytorialności dochodu

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) . W niektórych przypadkach określenie miejsca uzyskania dochodu nie budzi wątpliwości (dochody związane z nieruchomością, dochody wynikające ze świadczenia pracy i wykonywania usług o charakterze „czynnościowym”) . W przypadku transakcji o charakterze niematerialnym ustalenie miejsca uzyskania przychodu może rodzić spory. Ustalenie go jest zaś istotne w celu stwierdzenia, czy osoba podlegająca ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu uzyskała dochód w Polsce (co jest warunkiem zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w którym kraju polski podatnik uzyskał dochód (co warunkuje zastosowanie właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania). W niniejszym artykule zostanie podjęta próba przedstawienia miejsca uzyskania przychodu w przypadku niektórych rodzajów dochodów.