Zientara Anna, Sporne problemy dotyczące wyłączenia możliwości zatarcia skazania na podstawie art. 106a k.k.
Sporne problemy dotyczące wyłączenia możliwości zatarcia skazania na podstawie art. 106a k.k.
1.Wprowadzenie
Instytucja zatarcia skazania oparta jest na fikcji niekaralności osoby skazanej za przestępstwo . Zgodnie z art. 106 k.k. „z chwilą zatarcia skazania uważa się je za niebyłe”. Oznacza to, że w wyniku zatarcia skazania uzyskuje się na powrót status osoby niekaranej, co skutkuje brakiem możliwości stosowania przez organy państwowe wobec tej osoby ograniczeń przewidzianych dla osób skazanych. W wyroku z 27 marca 1970 r., III KR 25/07, Sąd Najwyższy stwierdził wprost, że „nie można powoływać się na poprzednią karalność oskarżonego, skoro uległa ona zatarciu z mocy samego prawa”.
Wśród katalogu wolności i praw człowieka zawartych w KonstytucjiRP nie ma wprost wyrażonego prawa do zatarcia skazania. Jednakże ze względu na fakt, że zatarcie skazania jest instytucją o charakterze humanitarnym, należy uznać, że zasadą powinno być posługiwanie się w prawie karnym instytucją zatarcia skazania, a wyjątki od niej powinny być konstruowane przez ustawodawcę wyjątkowo ostrożnie. Dożywotnie obciążanie...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX