Poniatowski Piotr, Samowolne oddalenie się z miejsca pracy przez skazanego zatrudnionego poza terenem zakładu karnego w systemie bez konwojenta (uwagi na tle uchwały SN z 8.04.2021 r., I KZP 9/20)
Samowolne oddalenie się z miejsca pracy przez skazanego zatrudnionego poza terenem zakładu karnego w systemie bez konwojenta (uwagi na tle uchwały SN z 8.04.2021 r., I KZP 9/20)
1. Uwagi wstępne. Samowolne oddalenia skazanych z miejsca zatrudnienia zewnętrznego stanowią duży problem, zarówno jeśli chodzi o praktykę penitencjarną, jak i orzecznictwo sądów. W doktrynie prawa karnego nie poświęca się jednak tej kwestii należytej uwagi. Nie ma jasności co do tego, jak takie zachowanie powinno być kwalifikowane. Czy tylko jako przekroczenie dyscyplinarne w rozumieniu art. 142 § 1 k.k.w. , czy również jako przestępstwo, a jeśli tak, to jakie? Problem ten nie jest nowy, zwraca się na niego uwagę już od lat 70. ubiegłego wieku .
Celem niniejszego artykułu jest próba rozstrzygnięcia kwestii odpowiedniej kwalifikacji prawnej tytułowego zachowania. Rozważania uwzględniają poglądy wyrażone w tym zakresie w doktrynie, orzecznictwie sądów powszechnych, a także w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 8.04.2021 r. Odniesiono się ponadto do zmiany art. 242 k.k. (dodanie § 1a), która wejdzie w życie 1.01.2023 r.
2. Problem samowolnych oddaleń z zatrudnienia...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX