Knawa Katarzyna, Rzecz o pełnomocnictwach "papierowych" i "elektronicznych" w postępowaniu podatkowym, czyli kiedy ePUAP może stać się ePUłAP-ką

Pełnomocnictwa elektroniczne budzą wiele wątpliwości w praktyce stosowania prawa i w orzecznictwie. Organy podatkowe i sądy w sposób bardzo nieufny odnoszą się do tego typu pełnomocnictw, skanów dokumentów sporządzonych w formie pisemnej (podobnie jak kiedyś do kserokopii). W szczególności odmawia się dokumentom w formie elektronicznej w formacie .pdf – w sposób całkowicie nieuzasadniony – przymiotu dokumentu elektronicznego, także wtedy, gdy został on opatrzony przez pełnomocnika kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Należy przypomnieć, że dokument elektroniczny to przecież „odrębna całość znaczeniowa zbioru danych uporządkowanych w określonej strukturze wewnętrznej i zapisanym na informatycznym nośniku danych”. Może istota tkwi właśnie w treści tej definicji, która dla przeciętnego użytkownika komputera i adresata przepisów prawa jest zbyt enigmatyczna. Wprowadza aurę tajemniczości, niewiele wnosząc, a wręcz komplikując zrozumienie spraw, które skomplikowane nie są. Przepisy dotyczące pełnomocnictw elektronicznych, odpisów elektronicznych pełnomocnictw sporządzonych w formie dokumentu są jasne i nie powinny budzić wątpliwości. W niniejszym artykule autorka porządkuje problematykę pełnomocnictw na gruncie ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa – dalej o.p. – wskazując w jakiej formie mogą być udzielone poszczególne rodzaje pełnomocnictw (ogólne, szczególne), kiedy mamy do czynienia z elektronicznym odpisem pełnomocnictwa i że nie można sporządzić odpisu elektronicznego pełnomocnictwa elektronicznego. Ponadto w artykule wskazano prawidłową interpretację przepisów dotyczących pełnomocnictw w sytuacji, w której pełnomocnik korzysta z ePUAP. Autorka zwraca uwagę, że niezgodna z prawem jest praktyka organów podatkowych, które żądają, aby odpis pełnomocnictwa sporządzonego w formie papierowej – zamiast przez ePUAP – musiał być przesyłany pocztą do akt postępowania.