Seliga Alicja, Rozmowa z Sędzią Sądu Najwyższego Antonim Górskim, Przewodniczącym Krajowej Rady Sądownictwa w latach 2010-2014

W 2010 r. został Pan członkiem Krajowej Rady Sądownictwa i jej Przewodniczącym. To były cztery lata intensywnej pracy. Jakie były jej początki? Czy od razu było coś ważnego do zrobienia?

Już na samym wstępie wszystko właściwie przesłoniła katastrofa samolotu prezydenckiego w Smoleńsku 10.04.2010 r. Kraj stracił głowę państwa oraz elitę polityczną i wojskową. Tragiczny wymiar tej katastrofy sprawił, że początek mojej pracy w Krajowej Radzie Sądownictwa był szczególny, inny niż mógłby czy też powinien być.

Przejmowałem przewodniczenie Radzie po sędzim Sądu Najwyższego Stanisławie Dąbrowskim, a on nie zwykł zostawiać spraw nieuporządkowanych. Nie było spraw pilnych, którymi należało się zająć w trybie nagłym. Natomiast dwie uznałem za priorytetowe. Pierwsza to przywrócenie asesury. Wiedziałem, a praca w Radzie tylko to potwierdziła, że procedura naboru na urząd sędziego i jej mechanizm są ustrojowo wadliwe. Gros kandydatów na sędziego sądu rejonowego to asystenci sędziów i referendarze...