Juśko Michał, Roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z rzeczy cudzej we współczesnym orzecznictwie Sądu Najwyższego

Korzystanie z cudzej rzeczy bez tytułu prawnego jest zjawiskiem występującym w praktyce (także w obrocie gospodarczym) stosunkowo często. Obok podstawowego uprawnienia przysługującego w takiej sytuacji właścicielowi rzeczy w stosunku do jej posiadacza, tj. szeroko już w literaturze omówionego roszczenia windykacyjnego, przepisy o ochronie własności wyposażają właściciela także w tzw. roszczenia uzupełniające. Jednym z nich jest roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy. Roszczenie to funkcjonuje w naszym systemie prawnym w niezmienionym kształcie od ponad 40. lat. Mimo to orzecznictwo sądów niższych instancji, a niekiedy nawet sądów apelacyjnych , ukazuje, że praktyka jego stosowania jest niejednolita i nie zawsze prawidłowa. Uzasadnia to potrzebę poświęcenia powyższemu roszczeniu nieco uwagi; tym bardziej, że jak do tej pory nie doczekało się ono w literaturze odrębnego omówienia. W niniejszym przeglądzie omówiono orzeczenia SN z ostatniego 10-lecia (niekiedy nieco starsze), dotyczące stosowania przepisów o wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z rzeczy cudzej.