Kocot Wojciech J., Regulacja formy oświadczenia w nowym kodeksie cywilnym

1. Wprowadzenie. Problematyka formy oświadczeń składanych indywidualnym adresatom stanowi istotną część kodyfikacji czynności prawnych. Jej znaczenie dla obrotu doceniono jeszcze w kodeksie zobowiązań, w którym znalazły się zagadnienia dotyczące skutków zastrzeżenia formy ad solemnitatem, ad probationem, sankcji dowodowej niezachowania formy pisemnej, formy następczych czynności prawnych, pisemnej formy umowy oraz niemożności pisania (art. 109–114). Poza zwykłą formą pisemną (piśmienną) nie uznano wtedy za konieczne skodyfikowania innych form szczególnych. W kodeksie cywilnym regulację działu III tytułu IV księgi pierwszej (art. 73–81) poszerzono m.in. o rygor ad eventum oraz wyjątki dopuszczające dowody z zeznań świadków bądź z przesłuchania stron na fakt dokonania czynności prawnej bez zachowania rygoru ad probationem. Wzorem niemieckiego k.c. wymiana pism obejmujących oświadczenia woli każdej ze stron stała się sposobem pisemnego zawarcia każdej umowy, a nie tylko umowy wzajemnej....