Rogowska-Rajda Beata, Tratkiewicz Tomasz, Refleksje na temat polskiej instytucji "ulgi na złe długi" w kontekście zasad korygowania podatku należnego i naliczonego w świetle najnowszego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości

Instytucja tzw. ulgi na złe długi do polskich przepisów o podatku od towarów i usług została zaimplementowana w roku 2005 . Obecny kształt tej instytucji został nadany nowelizacją obowiązującą od stycznia 2013 r.³ Rozwiązanie to było już kilkukrotnie zmieniane, w szczególności w kierunku uproszczenia i odbiurokratyzowania, jednakże pomimo jej upowszechnienia wśród podatników – zgodność kształtu tych przepisów z przepisami dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej⁴ – dalej dyrektywa 2006/112 – wzbudza nadal wiele wątpliwości, szczególnie w kontekście ostatnich orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości. Niniejszy artykuł ma na celu syntetyczne przybliżenie całego dotychczasowego dorobku TS w zakresie sporządzania korekt, w szczególności tych dotyczących transakcji częściowo lub całkowicie niezapłaconych, oraz podejmuje próbę sformułowania wytycznych, jakimi powinno kierować się państwo członkowskie realizujące opcje przewidziane dyrektywą 2006/112 w tym zakresie. W artykule zostanie także dokonana analiza polskich regulacji implementujących zasady dotyczące korekt w kontekście wytycznych wypracowanych przez orzecznictwo TS.