Kępiński Marian, Projekt nowej dyrektywy dotyczącej znaków towarowych i jej możliwe konsekwencje dla ustawodawcy polskiego

19.11.2013 r. Rada Unii Europejskiej przedłożyła propozycję nowej zmienionej dyrektywy mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich UE odnoszących się do znaków towarowych . Dyrektywa w tej wersji była rozwinięciem wniosku Komisji Europejskiej (dalej jako Komisja) dotyczącej tej samej dyrektywy z 27.03.2013 r. We wprowadzeniu do powyższych propozycji zmian dyrektywy nawiązano do konkluzji Rady UE z 25.05.2010 r. w sprawie przyszłych zmian systemu ochrony znaków towarowych w Unii Europejskiej . Z konkluzji tych wynikało w ogólności, że Unia jest zadowolona z istniejącego systemu ochrony znaków towarowych i zamierza go jedynie dalej ulepszać bez wprowadzania radykalnych zmian. Według konkluzji ogólne założenie, na którym opiera się system ochrony znaków towarowych w UE, polega na harmonijnym współistnieniu wspólnotowego systemu ochrony znaków z ich ochroną na szczeblu krajowym. Krajowe znaki towarowe nadal są ważne w życiu gospodarczym Unii i odpowiadają potrzebom znacznej liczby przedsiębiorców. Powinni oni zatem mieć nadal możliwość ubiegania się opcjonalnie o ochronę krajową lub o ochronę unijną. Dalszym celem podejmowanych prac było wskazanie na konieczność dalszego zbliżania przepisów dyrektywy i rozporządzenia dotyczącego wspólnotowego znaku towarowego w celu niwelowania rozbieżności ciągle jeszcze istniejących między systemami ochrony znaków towarowych w poszczególnych państwach członkowskich. Ponadto, podjęte inicjatywy ustawodawcze mają także doprowadzić do dalszego pogłębiania współpracy krajowych urzędów rejestrujących znaki towarowe z Urzędem Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), w tym również w zakresie opłat za przedłużanie ochrony.